Sevgilim şimdi her şey değişti buralarda… 

Hani buluşur, “Ne çok özlemişiz” derdik ya… Sıkıca sarılırdık ya birbirimize… Hani el ele dolaşırdık ya iyot kokulu kumsallarda…. Sohbet ederdik ya kayalıklarda deniz kıyısında…  Çay içerdik bir vapurun güvertesinde… Hani patika yollarda bisikletle gezerdik ya… Mimoza kokulu ormanlarda…

Hani arkadaşlarla hafta sonu planları yapardık ya… Yakamozlu gecelerde kumsalda ateş yakardık ya senin ellerinde gitar… Sevgililer el ele hep birlikte şarkı söylerdik ya… Hani yağmur yağdığında koşarak bir saçak altı arar, sonra da bulunca kahkaha ile gülerdik ya…

Şimdi artık öyle değil sevgilim.

Dün, aylardır bir araya gelemediğimiz bir kadın arkadaşımla buluştuk. Önce uzun uzun ne kadar mutsuz olduğunu anlattı. Sonra da sohbet iletişime geldi. “Mesajlaşma işimizi kolaylaştırdı.” dedi.

Ben de “İletişim soru sorup yanıt almak mıdır?” diye sordum. “Duygularımız, ruhumuz ne olacak? Sevgilim omzumda ağlayamıyorsa… Ben onun gözyaşlarını parmaklarımla silemiyorsam… Aynı şarkıyı göz göze dinleyemiyorsak… Aynı havayı soluyamıyorsak…  Saçlarını koklayamıyorsam… ‘Seni seviyorum’ diye bağıramıyor ve karşı yamaçlarda sesim yankılanmıyorsa… Bir simidi ikiye bölüp paylaşamıyorsak… Bir dostumuzla birer çay içmek için zaman bulamıyorsak… Duygularımızı emojilerle anlatmaya çalışıyorsak… Bu işte bir yanlışlık var.”

Bir süre sessiz kaldı. Sonra “Haklısın, hiç böyle düşünmemiştim. Sanırım sorumun yanıtını buldum.” dedi.

Kısa sürdü ama biz aşkı en güzelinden yaşamışız be sevgilim. Kalabalıkların ve kabalıkların olmadığı bir dünyada… Sen demiştin ya… “Önemli olan hayatın uzunluğu değil, güzelliği” diye…”

Sen benim tesellimsin, bu dünyada süresini bilmediğim konukluğumda…

Yıldızlara selam söyle…

Yazar/Cengiz HORTOĞLU