Dün, bir kadın arkadaşımla görüştük. Uzun uzun konuştuk. “Çok mutsuzum,” dedi. Şaşırmıştım

“Nasıl yani?” diye sordum. Çünkü görünürde çok mutlu ve özgüvenli görünüyordu.

“Geldiğim yere gelebilmek için çok uğraştım, başardım da… Ama anladım ki, sahip olduklarım mutluluk için yeterli değilmiş.

“Sahip oldukların mutluluk için yeterli değil mi?”

“Meğer değilmiş. İçimde kocaman bir boşluk var. Düşünüyorum, maddi olarak her şeye sahibim, ünlüyüm, evet güzelim de ama içimdeki huzursuzluk duygusunu bir türlü atamıyorum. Ne yapmalıyım?

“Evet bence de bunlar yetmez mutluluk için…”

“Çok sevindim, ilk defa bana hak veren birini görüyorum. Ailem de ‘Daha ne istiyorsun?’ diye çok kızıyor. Ne yapmalıyım?”

“Önce zihin haritanı yani paradigmanı gözden geçirmelisin.”

“Nasıl yapacağım bunu?”

“Farkındalıkla… Eline bir defter bir de kalem al, hayata bakış açını, neleri doğru, neleri yanlış kabul ettiğini, hangi önyargıların olduğunu tek tek yaz. Sonra da hayata dair doğru kabul ettiğin otomatik düşünceleri gözden geçir. Seni mutsuz eden yanlış düşünceleri değiştirmeye başla. Çünkü biz insanlar, yanlış da olsa bir düşünceyi doğru kabul ettiğimizde dünyayı o düşünceye göre değerlendirir, algılar ve hayatımıza uygularız.

“Tamam da örnek ver bana…”

“Sahip olduklarını, arabanı, evini senden daha iyi durumda olanlarla kıyaslar mısın?”

“Hem de nasıl…”

“Tamam bulduk, işte buradan başla…  Einstein’ın Görelilik teorisini dikkatle oku. Örneğin arabanla 80 km. süratle gidiyorsan ve yanında başka bir araba da 80 km. süratle gidiyorsa kendini onunla kıyaslarsan, hiç gitmiyor, duruyorsun demektir. Neye sahip olursan ol, mutlaka senden daha iyisine sahip olan biri olacaktır. Bu nedenle bundan vazgeçmelisin.”

“Peki bu duyguyu nasıl yeneceğim?”

“Her sabah daha gözünü açar açmaz, sahip olduğun hayata, sağlığına şükredeceksin. Bu zihin haritanı değiştirmenin ilk adımı olabilir.”

“Peki sen kendini kimseyle kıyaslamıyor musun?”

“Hayır, bu nedenle kaplumbağa hızıyla da gitsem yine de iyiyim diyorum.”

“Başka ne yapabilirim?”

“Hayatında sana kimler destek oluyorsa onlara minnettarlığını bildirmen. Örneğin, yönetmeninden kameramanına, yapımcından muhasebecine, makyözünden, kuaförüne… Bunlar seni iyi hissettirecek.”

Bu iki davranış, zihnine her şey yolunda mesajı verir.”

“Bu kadar mı?”

“Bu kadar değil, ama kelebek etkisiyle bir şey değişir her şey değişir.”

“Öyleyse ilk minnettarlığım sana gelsin, bu güzel sohbet için…”

“Ben de sana minnettarım, anlattıklarımı ciddiye aldığın için…”

“İşte şimdi kahvelerimizi keyifle içebiliriz.”

Ayrılırken arkadaşımın gözündeki pırıltıyı görmeliydiniz.

*

Yeni yılınızın bol yıldızlı ve aydınlık geçmesi dileklerimle…

Hukuçu / Yazar Av.Cengiz HORTOĞLU