Yıllardır bu soruya yanıt arıyorum. Elbette benim gibi birçok insan da bu sorunun yanıtını bulmaya çalışıyor. Ancak bu konu tamamen kişiseldir. Benim için hayatın anlamıyla bir başkası için hayatın anlamı aynı olmayabilir. Bu da doğaldır. Bu nedenle burada paylaştıklarım tamamen benim bakış açımdır. (Hayatta hiçbir konuda iddialı olmaktan vazgeçtim.)

Ben hayatın anlamını çok derinlerde ararken dönüp dolaşıp başa döndüm. Zaten dünyanın etrafını da dolaşsam, başladığım yere gelirdim.

O nedenle başlangıç noktası çok önemli!

Kendime ilk uyarım şu oldu; “Sakın kendini önemseme! Sen sadece bu dünyadan geçen bir konuksun ve okyanustan bir damlasın. Bu yolculukta tek yapabileceğin iyi izler bırakmaktır.”

*

İşte benim için hayatın anlamı:

*Her sabah gözümü açar açmaz, sahip olduğum her şey için teşekkür ederim. (Bu sadece nefes almak da olabilir.)

*Bir ekmeği paylaşmanın bana verdiği huzurun farkındayım.

*Her gün en az bir saat toprakla uğraşırım. (Doğaya olan sorumluluğum gereği) Her gün 6 saat civarında yazarım.

*Tüm canların da bu dünyada benim kadar hakları olduğunu biliyorum ve buna dikkat etmeye çalışıyorum.

*Aslında azın çok olduğunu öğrenmem aydınlanmaya başladığımın ilk adımıdır.

*Hırslarımdan arınmamı ise en büyük başarım olarak görüyorum.

*Gelecek nesillere birkaç kitap birkaç da ağaç bırakmayı planlıyorum. (Bahçemdeki 110 yaşında olan zeytin ağacı başta olmak üzere…)

*Devasa iddialarımdan arındım, en büyük iddiam gün batımında bir arkadaşımla birer çay içmek.

*Sadeleşmeye yemekten başladım. En özel kahvaltım, bahçeden kopardığım nane, domates, zeytin ve köy yumurtasından oluşuyor.

*Fazlalıklardan ilk defa rahatsızlık duymaya başladığımda bunun anlamını çözememiştim. Şimdi anlıyorum ki; bizi mutsuz eden eksiklik duygusundan daha da çok fazlalıklarımızmış… (Gardıroptan başlamak gerek…”

*Kısacası hayatın anlamının, bir aşk, bir şiir, bir şarkı, bir roman, bir vizyon, bir ideal ve de bir arkadaşın uzattığı eli sıkıca tutmak olduğunu iyi ki öğrendim.

Bunlardan daha da önemlisi aydınlanma yolundaki öğrenciliğimin yaşam boyu süreceğine olan inancım ve heyecanımdır. Bu yazı tek bir insanın bile yüreğine dokunursa doğru yoldayım demektir.

Şükürler olsun; bugün de ürettim, son olarak da bu yazımı yazdım, gün bitiyor.

Gün batımında bense bahçedeyim, nane kokusu, çilek kokusuna karışıyor ve çay da demleniyor.

Güneş sessizce vedalaşırken bizimle, gün batımından selam olsun tüm iyi insanlara… Elbette bir selam da güzel insan sevgili Suna Anaç’a…  (Yazın gecikti demese de ben anlarım.)

Çünkü benim en büyük şükrüm yanımdaki iyi ve güzel insanlara… Çok şükür ki; Bunun farkındayım.